[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Brady wyobraził ją sobie, jak stoi przed rozstawionymi
sztalugami na pagórku albo gdzieś nad jeziorem, a wiatr
rozwiewa jej złote włosy. Na pewno wyglądała piękniej niż
widoki, które utrwalała na płótnie.
- Zarzuciłaś to?
- Nie było z tego żadnego pożytku - wyjaśniła z cie�
niem uśmiechu.
Domyślił się, że była to opinia jej męża.
- Nie wszystko w życiu musi przynosić korzyści - po�
wiedział łagodnym tonem. - Czasem mam dość ślęczenia
nad zleceniami, za które mi płacą. Wtedy tworzę jakąś pro-
Anula & Irena
scandalous
stą grę. Sprawia mi to przyjemność, ale nie przynosi żad�
nych korzyści.
Susanna uśmiechnęła się.
- Brady Malone bawi się grami? Jakoś trudno mi w to
uwierzyć.
Brady roześmiał się.
- A jednak.
- Pokażesz mi? Masz coś takiego na tym komputerze?
- spytała, zerkając na laptop.
- Jedną czy dwie.
Pochyliła się bliżej.
- A przy okazji, nie wybrałbyś się ze mną i z Grace na
piknik? Nie chcę jej tu trzymać przez cały dzień, więc oko�
ło południa robię sobie przerwę. Zabieram ją na świeże po�
wietrze. Wyskoczymy posiedzieć gdzieś wśród zieleni? Za�
bierzesz komputer, żeby pochwalić się swoimi dziełami.
Z
wietny pomysł. Natychmiast wszyscy wzięliby ich na
języki. Samotna kobieta w nowym miejscu powinna sta�
ranniej dobierać sobie towarzystwo, pomyślał i przecząco
pokręcił głową.
- To nie najlepszy pomysł.
Uśmiech natychmiast znikł z twarzy Susanny.
- Przepraszam. Oczywiście. Na pewno masz dużo pra-
cy. Nie pomyślałam o tym.
- Nie o to chodzi. Nie chcę ci zajmować czasu, który
możesz poświęcić Grace - powiedział Brady.
Mówił prawdę, ale zależało mu też na tym, żeby mogła
spokojnie urządzić sobie życie w Red Rose. Pokazywanie
Anula & Irena
scandalous
się w jego towarzystwie od razu na wstępie psuło jej opinię
w oczach wielu mieszkańców miasteczka.
Susanna zerknęła w stronę drugiej salki, gdzie właśnie
dwie klientki zabawiały jej córeczkę.
- Wiesz, że Grace przepada za tobą. Czułabym się bez�
pieczniej, gdybyśmy oboje jej pilnowali.
W ten sposób pozbawiła go wszelkich argumentów.
- O której? - spytał.
- Jak wyjdą goście, którzy przyszli na śniadanie.
Niedługo potem Brady siedział w parku na kocu roz�
łożonym tuż obok boiska do baseballa. Kiedyś powalił
tam młodszego Denhoppera na łopatki. Siedząc mu na
głowie, żądał, by chłopak odwołał wszystko, co powie�
dział na temat jego matki. Teraz usadowił się wygod�
nie, spoglądał na Susannę i Grace i zajadał ciasto, które
podała mu Susanna.
- Pokaż mi swoje gry - poprosiła, wskazując na kom�
puter.
Brady przysunął laptop i uruchomił grę.
Po dłuższej chwili Susanna dała się wciągnąć w wirtu�
alny świat.
- Fajne - podsumowała krótko.
Brady wzruszył ramionami.
- Dzięki temu nie zaczepiam ludzi w rzeczywistym
świecie - powiedział.
Susanna spojrzała na niego z niepokojem.
- %7łartuję, przecież wiesz - dodał szybko i wyłączył
komputer.
Anula & Irena
scandalous
Zamierzał odprowadzić ją do kawiarni. Jednak gdy wstali,
dotknęła jego ramienia.
- Możemy się przejść? - zaproponowała. - To bardzo
przyjemna okolica.
Pomógł jej spakować rzeczy i wziął Grace na ręce.
- Miło tu - przyznał, choć nigdy nie przepadał za tym
miejscem.
Kilku chłopców, tak na oko dziesięciolatków, grało
w baseball, wzbijając tumany kurzu. Przypomniało mu to
jego zabawy z dzieciństwa. Najmniejszy z chłopców trzy�
mał z przejęciem ciężki kij, a koledzy nie szczędzili mu do�
cinków.
- Ma tak przerażoną minę, że sama bym mu pomogła.
Niestety nie lubiłam baseballa.
- Ten mały grałby dużo lepiej, gdyby ktoś dał mu kilka
wskazówek - odezwał się Brady.
Susanna spojrzała na niego uważnie.
- Założę się, że gdyby przechodził tędy ktoś, kto zna się
na rzeczy, na pewno powiedziałby mu co i jak.
Brady nie mógł powstrzymać domyślnego uśmiechu.
- Często tu przychodzisz? - spytał.
- Prawie codziennie.
- A oni często grają?
- Też prawie codziennie.
Spojrzał na nią z rozbawieniem.
- Chyba nic nie wyjdzie z twoich starań, żebym robił
lepsze wrażenie na ludziach.
Susanna podeszła bliżej i pocałowała Grace.
Anula & Irena
scandalous
- Nic by ci się nie stało, gdybyś mu pomógł. Grace by�
łaby z ciebie bardzo dumna.
Brady roześmiał się głośno.
- Wyobraz
my sobie, że rzeczywiście zaproponuję mu
pomoc, żebyście mogły być ze mnie dumne. Ale chłopak
może mnie przegonić i jeszcze rzuci za mną parę niecen�
zuralnych słów. Większość jego rówieśników nie lubi, gdy
publicznie wytyka się im braki - powiedział, ale podał jej
Grace i podszedł do chłopców.
- Mogę z wami zagrać? - spytał.
Cała grupka odwróciła się w jego stronę z takimi mina�
mi, jakby zobaczyli Marsjanina.
- Nie wolno nam rozmawiać z obcymi - odezwał się
jeden z nich.
- Przecież to pan Malone. On nie jest obcy - wtrącił
drugi.
- Tym bardziej nie wolno nam z nim rozmawiać.
Malone'owie to z
li ludzie - upierał się ten pierwszy.
Większość chłopców odwróciła się i wróciła do gry.
- Możesz zagrać przez chwilę w mojej drużynie - ode�
zwał się najmniejszy z nich, o którym Brady rozmawiał [ Pobierz całość w formacie PDF ]