[ Pobierz całość w formacie PDF ]

Przeszli do biura, gdzie Wendy zapisała dokładnie ich zamówienie. Evan
przyglądał się innym wykonanym przez Wendy fotografiom, a\
wreszcie wziął
do ręki jeden ze stojących na półce albumów. Wszystkie były podpisane: W. J.
McCauley, lecz Anna wiedziała, co Evan zobaczy na tylnej części okładki.
Niewielkie zdjęcie młodszej znacznie Wendy.
 B. M. S.  poinformowała go Wendy.
 Znam pani prace  zdziwił się Evan.  Zastanawiałem się, co się z panią
stało.
 Stwardnienie rozsiane.
 Tak mi przykro.
Wendy wa\
yła przez chwilę słowa Evana. Anna wiedziała, \
e z
pewnością nie słychać w nich było niepotrzebnego współczucia. Najwyraz
niej
dochodząc do tego samego wniosku, Wendy uśmiechnęła się.
 Początkowo odbierałam to podobnie. Miałam tutaj na szczęście rodzinę,
do której mogłam powrócić, a gdybym tego nie zrobiła...  Ruchem ręki Wendy
wskazała stojące na biurku zdjęcie groz
nie wyglądającego mę\
czyzny, który
obejmował ją ramieniem.  Gdybym nie wróciła, nigdy nie spotkałabym Toma.
I to stałoby się prawdziwą tragedią mojego \
ycia.
Tom Fuller wydał się Evanowi człowiekiem, który poznał w \
yciu więcej
cierpień, ni\
on sam był sobie w stanie wyobrazić. Ostatecznie odnalazł jednak
Wendy, rzadki skarb wśród marności współczesnego świata. Wendy te\
miała
za sobą wystarczająco wiele prze\
yć, by wiedzieć, \
e to właśnie z nim chce
spędzić resztę \
ycia.
Z Anną było inaczej. Brakowało jej tego rodzaju doświadczenia. I jeśli
Evan wcią\
będzie kręcił się koło niej, nigdy nie będzie miała okazji przekonać
się, czego naprawdę potrzebuje.
ROZDZIAA
DZIEWI
TY
Obudzona rześkim, paz
dziernikowym powietrzem, Anna wsunęła buty,
by jeszcze przed śniadaniem zasiąść na balkonie z kubkiem stygnącej kawy.
Evan nigdy nie wyjawił jej powodu swojej wizyty w dniu, kiedy zabrał ją
do studia Wendy Fuller. Potem odprowadził ją tylko do domu i zostawił pod
drzwiami.
Od tamtej pory pojawił się zaledwie dwa razy, nigdy nie pozostał długo i
nie mówił wiele. Przy okazji swojej drugiej wizyty przyniósł gotowe ju\
odbitki.
Nie chciał jednak obejrzeć ich razem z nią.
 Jesteś piękną kobietą, Anno  powiedział tylko.  Jeśli nic innego nie
przekonało cię, o tym do tej pory, te fotografie powinny ostatecznie rozwiać
twoje wątpliwości.
A potem odszedł.
Piękne kobiety najwyraz
niej bardzo zraziły go do siebie. Anna wiedziała
o tym od początku. Ale, do licha, przecie\
gdyby nie wypadek, nigdy nie stałaby
się piękna. Gdyby cię\
arówka Evana nie zburzyła jej \
ycia, on sam nie
zwróciłby na nią więcej uwagi ni\
poświęcał jej niegdyś dawny chłopak Lisy,
którego częste wizyty zdą\
yły ju\
zmęczyć zarówno Annę, jak i Jane.
 Co robisz tutaj tak rano?  rozmyślania Anny przerwało pytanie Jane,
która zaczęła krzątać się przy śniadaniu.
 Przeklinam.
Jane odetchnęła głęboko.
 Tak. Niektóre ranki są do tego dobre.
Nieco póz
niej Anna musiała przyznać, \
e niektóre poranki nie nadają się
w ogóle do niczego innego. Nie przyszedł zamówiony na ten dzień towar, zaś
elektrownia, w związku z prowadzonymi naprawami, odcięła dopływ prądu,
dokładnie w chwili, gdy Anna planowała rozpocząć wypalanie garnków.
Przyszła te\
wiadomość z banku, \
e Lisa domaga się zaliczki na poczet
kwartalnych dochodów z funduszu powierniczego. Potem zaś Anna sama
strąciła stojącą na ławie elegancką wazę, która tak wiele pracy kosztowała ją
poprzedniego wieczoru.
 Idz
 kazała jej Jane.  Dokądkolwiek. Ale wyjdz
stąd, zanim
zniszczysz cały swój towar, doprowadzając przy tym nas obie do szaleństwa.
Wsiadając do samochodu, Anna nie wiedziała jeszcze, dokąd pojedzie.
Przede wszystkim chciała zapomnieć o Evanie Claymore. Wyje\
d\
ając na
międzystanową autostradę, skierowała swą niewielką sportową furgonetkę na
wschód. Kilka mil dalej skręciła na południe, by znalez
ć się w krainie starannie
utrzymanych winnic. I dopiero póz
niej, wychodząc z jednej z nich, Anna zdała
sobie sprawę, \
e oto kupiła spory zapas ulubionego przez Evana lokalnego wina. [ Pobierz całość w formacie PDF ]