[ Pobierz całość w formacie PDF ]

ciemne włosy i świecące brązowe oczy. Była młoda, nie więcej niż dziesięć albo
jedenaście lat. Z nią był chłopiec na około szesnasto- albo siedemnastoletni.
Dwa wspomnienia ożywiły się w pamięci Andre i natychmiast poczuła, nie
radość, ale intensywny smutek. Dojmujący smutek. Gniew. Winę. Uczucia wlały
się do niego i poczuła jak jego ciało się napina. Rozmyślnie odprężyła się i
odetchnęła głęboko, do i na zewnątrz, używając jej refleksyjnego oddechu w
nadziejach, że jego oddech podąży za jej. Obeszła dokoła jego szyję swoimi
ramionami i umieściła jej twarz w jego ramieniu, próbując go pocieszyć.
Już, jej współczucie i zrozumienie dla niego doprowadziły ją do łez. Musiała się
trzymać. Wiedziała, że w momencie gdy się załamie, Andre przestałby mówić.
Taki był. Gdyby spisała listę powodów dlaczego była tak całkowicie zachwycona
nim, to byłby jeden z wielu powodów. Przygładziła jego włosy i wyciskała
pocałunek w jego gardle przed uspokajaniem się po raz kolejny.
 Ona brzmi pięknie."
 Była jak jej matka. Dorina." W jego głosie był zadumanie.  Nigdy nie
pomyślałem, że ja pamiętam. Nigdy nie widziałem słońca, ale wiedziałem, że
gdybym to zrobił, to byłoby jak Dorina Boroi. Ciężko pracowała, mała maleńka
szopa była czysta i zawsze pachniała dobrymi rzeczami. Bardziej niż cokolwiek
innego mogę pamiętać zapachy. Musiała wiedzieć, że Euard i Elena wymykają
się wieczorem, ponieważ podążyła za nimi. Zaprosiła mnie do domu
natychmiast. Jej mąż, Jon, był tak samo cudowny dla mnie jak oni, pomimo że
szorstki i bezceremonialny, co mnie nie obchodziło, ale obchodziło. Mogę
powiedzieć. Wszyscy mnie poznali."
Potarł grzbiet swojego nosa.  Myślę, że nawet wiedziała, że nie jestem ludzki,
ale przywitała mnie w swoim domu i zrobiła mnie jednym z nich. Kochała swoje
dzieci. Kochała swojego męża. Pokochała mnie. Mogłem poczuć to ile razy
byłem w jej domu. Zrobiła mi jednym ze swoich dzieci. "
Tłumaczy: franekM
Jego głos pulchniał i Teagan wiedziała, że kocha Jona, Dorina, Euard i Elenę
jakby byli jego własną rodziną. To dlaczego wspomnienia były jedynymi które
nie odeszły. Rodzina ludzka, którą go  widziała" była dużo bardziej rzeczywista
dla niego, niż karpacka para, dla której był duchem. Jej serce przewróciło się na
drugi bok dla niego. Zaznał miłości, której nie pamiętał do tego momentu. Z
nią. Dzielił coś osobistego i pięknego z nią i zawsze będzie przechowywała
pieczołowicie ten dar. [ Pobierz całość w formacie PDF ]