[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Pokręciła ze smutkiem głową.
Gdy tylko wrócili na ranczo, Randall zadzwonił do
Gabe'a.
- Hej, Randall, nie masz nic lepszego do roboty? Musisz
wciąż do mnie wydzwaniać? - zawołał wesoło kuzyn. - Co się
dzieje? Czy padł mój najlepszy byk?
- Byk ma się dobrze. Ale ja nie. Chodzi o Claire. Kocham
ją.
- O rany!
- Myślałem, że przy mnie szybko o tobie zapomni... -
przerwał, słysząc chichot. - Ale nie udało mi się.
Gabe spoważniał, wyczuwając rozpacz w jego głosie.
- Zaczekaj chwilę - powiedział. - Niech pomyślę. -
Przypomniał sobie dwóch chłopaków, którzy zostali braćmi
krwi i przyrzekli zawsze sobie pomagać.
- Zaczekaj chwilę - powtórzył. Odłożył słuchawkę i
odnalazł Freddie.
- Fred, co byś powiedziała na nasz szybki wyjazd do
Montany?
- Kiedy?
- Teraz.
Czekając na kuzyna na lotnisku, Randall zastanawiał się,
dlaczego zgodził się zostać jeszcze jeden dzień. Gabe wmówił
mu, że niegrzecznie byłoby nie zaczekać na jego przyjazd.
Gdy tylko zobaczył Gabe'a, zauważył, że zaszła w nim
subtelna zmiana. Zniknęła szorstkość, promieniał radością.
Tak samo jak Freddie. A dzieci! Charlie i Emma nie
Create PDF files without this message by purchasing novaPDF printer (http://www.novapdf.com)
odstępowały Gabe'a na krok. Randall przywitał się z nimi
serdecznie, lecz poczuł lekkie ukłucie w sercu, widząc ich
szczęście.
Claire wyszła z domu, gdy tylko usłyszała nadjeżdżający
samochód. A więc Gabe wracał do domu ze swą przyszłą
żoną. Nastąpiła chwila, której bała się przez całe życie. Gdy
ujrzała, jak wysiada z samochodu i podaje rękę Freddie, jak na
nią ciepło patrzy, spodziewała się ukłucia bólu. Nic nie
poczuła. Zabolało, gdy zobaczyła Gabe'a stojącego obok
Randalla Ich podobieństwo było pozorne. Susan miała rację,
Randall był przystojniejszy. To jego spojrzenie wywoływało u
niej zawrót głowy, a dotyk sprawiał, że zapominała o całym
świecie.
Gabe podszedł do niej i serdecznie uściskał. Kolacja była
bardzo wesoła, potem Claire oprowadziła Freddie po domu.
Poczuła do niej sympatię. Jednak wiedziała, że wkrótce będzie
musiała wyjechać.
Nazajutrz rano Randall był już spakowany i gotów do
wyjazdu.
Pozostała mu do zrobienia jeszcze jedna rzecz. Podszedł
do telefonu.
- Randall, chłopcze! Jak miło cię słyszeć! Gabe mówił, że
wracasz! - rozległ się radosny głos hrabiego.
- Tak, dzisiaj.
- Wspaniale. Gabe świetnie sobie poradził w Devonie,
jego pomysły można wykorzystać w następnej gazecie, którą
mam na oku...
- Posłuchaj, dziadku - przerwał mu Randall. - Wracam do
Anglii, lecz nie do firmy. Nie chcę zajmować się już prasą,
wracam na farmę, którą od ciebie dzierżawię, i zrobię z niej
najlepsze gospodarstwo w kraju.
- A kto się teraz zajmie posiadłością Stantonów? O nie,
mój drogi, masz kontrakt z firmą. Zwolnię cię z niego tylko
Create PDF files without this message by purchasing novaPDF printer (http://www.novapdf.com)
pod warunkiem, że zajmiesz się Stanton Abbey. Nigdy nie
lubiłem wsi, ale ty ją wolisz, prawda?
- Zawsze tak było.
Randall był zachwycony. Wracał do korzeni, miejsca, do
którego należał. Znalazł też doskonałą żonę, pasującą do stylu
życia, które zamierzał wieść. Ale on nie był doskonały dla
niej...
- Już wyjeżdżasz? - spytała Claire, która wpadła do
pokoju.
- Tak będzie najlepiej. Wiesz dlaczego.
- Nie pogniewasz się, jak nie pojadę na lotnisko? Mam
tyle roboty...
- Oczywiście, North ma mnie odwiezć.
- Do widzenia, wasza lordowska mość - uśmiechnęła się
ironicznie.
- Nie nazywaj mnie tak. Nie ma między nami żadnych
tytułów.
- Ale powinny być. Ty masz swoje życie, a ja swoje. Nie
powinniśmy o tym zapominać.
- Tak - odparł posępnie.
Czuł się zdruzgotany. Wszystko, co Gabe usiłował
osiągnąć przez swój przyjazd, zawiodło. Miłość Claire do
niego była barierą, której Randall nie potrafił pokonać. Po
szybkich i niezręcznych pożegnaniach odjechał.
- Wszystko nie tak - powiedział Gabe, gdy wszedł do
[ Pobierz całość w formacie PDF ]