[ Pobierz całość w formacie PDF ]

odeszła ze świadomością że nikomu nie opowiesz o radosnych chwilach z nią
przeżywanych i nie zainspirujesz nikogo jej śmiercią. Nie potrafisz dzielić się
miłością do liczb, ale i miłością do swoich towarzyszy.
Voort czuł, że złość go opuszcza. Było to raczej spowodowane obniżeniem poziomu
adrenaliny niż argumentami Scuta. Implant, zaprogramowany, by interpretował
również ton głosu, dopilnował, by w słowach Voorta dało się wyczuć sarkazm.
- Tak mi przykro, że cię zawiodłem - powiedział.
- Chyba nie mówisz szczerze.
- Wspomniałeś o swoim ludzkim ojcu. Pomogliśmy mu?
- Kawał czasu temu. Sytuacja Joylów przypomniała mi, jak ojciec zetknął się z
Widmami - to wtedy poznał ciebie. Uratowaliście go. Podobnie jak Usan Joyl,
został porwany przez potężnego dowódcę, który chciał wykorzystać jego
umiejętności do swoich celów. Widma go odbiły, a z czasem otworzyły się przed
nim.
Poznał ich nazwiska, a w końcu dowiedział się o istnieniu Eskadry Widm.
Voort prychnął.
- To nie było przez nieuwagę. Buz
ka Loran błyskawicznie oceniał ludzi, których
ratowaliśmy. Zdradzał im to i owo, pod warunkiem, że dysponowali umiejętnościami
i zasobami, które Widma mogły wykorzystać w przyszłości.
- Naprawdę? - Scut rozważył słowa Voorta. - A więc Buz
ka od razu wyczuł, że
mojemu ojcu można ufać i że może się im jeszcze przydać.
- Wtedy nie wiedział jeszcze, jakie błędy popełnił twój ojciec.
Scut zignorował zniewagę.
- Był świadom, że z czasem opowieści o Widmach staną się powszechnie znane wśród
wojskowych i wywiadu. Ale także gdzie indziej.
- Również wśród przemytników i piratów. Przerażająca reputacja pomaga wygrać
bitwę, zanim ona się rozpocznie.
- Bardzo to sprytne. - Scut wyglądał na zamyślonego. - Był bardziej wyrachowany,
niżbym podejrzewał.
- Stąd Buz
ka cię znał? To on polecił cię Bhindi?
Scut skinął potakująco głową.
- Twój ojciec jest ksenobiologiem, prawda?
- Nie, matka. Ojciec jest naukowcem multidyscyplinarnym. Zajmuje się chemią
nieorganiczną mineralogią gemmologią fizyką.
To obudziło w Voorcie odległe wspomnienie. Przyjrzał się uważnie
Scutowi.
- A więc nie nazywał się Gorsat.
- Gorsat to nazwisko Yuuzhanina, które przybrałem. Nie określa klasy, do której
przynależę z urodzenia, i dlatego tak bardzo denerwuje starszych wojowników.
Mój ojciec to Mulus...
- ...Cheems. Oczywiście. - Voort pokiwał głową i cofnął się myślami trzydzieści
lat. - Pamiętam go. Brałem udział w tej misji. Z ojcem Jesmin i ciotką
Wrana. - Głos Voorta wydawał się całkowicie pozbawiony emocji. - Był wtedy moim
najlepszym przyjacielem. Nie miałem rodziny, a on był dla mnie jak brat.
Stale robił mi kawały. Odgrażałem się, że jeszcze się odegram, ale nigdy tego
nie zrobiłem. - Przerwał, zagłębiając się w gąszcz wspomnień. -Szesnaście
lat póz
niej przystawiłem mu blaster do podbródka i wypaliłem mózg.
Wyraz twarzy Scuta się nie zmienił.
- Znam tę historię. Zrobiłeś to w akcie miłosierdzia.
- Tak. Ale gdy naciskałem spust, i przez kolejne piętnaście lat... a nawet
teraz... cichy głos w mojej głowie mówił mi:  Wreszcie się odegrałeś .
Znienawidziłem
go. I od momentu, gdy okazałem się na tyle głupi, żeby dać się zwerbować Buz
ce,
każda chwila spędzona w towarzystwie Widm przypomina mi o tamtych wydarzeniach.
Strona 110
Aaron Allston - Cios łaski
Pamiętaj o tym na przyszłość, gdy przyjdzie ci do głowy prawić mi kazania o
czerpaniu radości z życia i opowiadać anegdoty z życia zmarłych.
- Sam właśnie przyznałeś, jak bardzo jesteś nieracjonalny. - Spojrzenie Scuta
nie straciło na hardości. - To był mój ostatni argument. A ty nawet nie zacząłeś
ich odpierać.
- Nie dałbym rady. - O dziwo ta deklaracja nie była dla Voorta aż tak bolesna,
jak się spodziewał.
- Więc zrezygnuj. Nie możesz dowodzić.
Voort uśmiechnął się do niego, obnażając zęby i kły. To był uśmiech wojownika.
- No to sprawdz
sam.
ROZDZIAA
25 [ Pobierz całość w formacie PDF ]