[ Pobierz całość w formacie PDF ]

-I jeszcze te bzdurne opowieści o moich migrenach i jej sama­
rytańskim poświęceniu... przecież dobrze mnie znasz i wiesz,
że nigdy mnie nie boli głowa.
- Ale ona powiedziała...
- Po prostu przekupiła portiera - wyjaśnił Simon. - Właśnie
wróciłem z Austin, czułem się straszliwie samotny, wypiłem
więc o jednego drinka za dużo. Wtedy w progu stanęła Jill
i oznajmiła, że przyszła, by ulżyć memu złemu losowi. A ja po
UKOCHANY
prostu przepędziłem ją. Po tym wszystkim, co zrobiła, zasłużyła
na niezłe baty.
Tira patrzyła na niego niepewnym wzrokiem.
- Nie wierzysz mi, prawda? - spytał Simon z rezygnacją
w głosie. - To moja wina, że mi nie ufasz. Popełniłem masę
błędów. Zresztą tak było przez całe życie. Ukrywałem się przed
ludźmi, nigdy nie potrafiłem być otwarty na innych. Nawet
z Melią było podobnie. Na swój sposób chyba ją kochałem, ale
zawsze utrzymywałem dystans. Nawet w łóżku.
- Nie rozumiem...
- Zawsze starałem się nie wypaść z roli faceta, który nad
wszystkim ma kontrolę - odparł, bawiąc się włosami Tiry. - Na­
tomiast przy tobie zapomniałem o bożym świecie. To dlatego
zadałem ci ból. Po raz pierwszy w życiu czegoś tak bardzo
pragnąłem, że zupełnie się zatraciłem. Nie zdawałaś sobie z tego
sprawy, prawda? - dodał, uśmiechając się.
- Nie. Nie wiedziałam zbyt wiele o... o tym...
- Wreszcie to zauważyłem. Ale teraz musimy jak najszyb­
ciej wziąć ślub - powiedział stanowczo i pocałował jej usta.
- Chcę, żeby nasze dziecko przyszło na świat pod nazwiskiem
ojca.
- Simon...
Przygarnął ją do siebie. Czuła, jak jego ciało drży, widziała,
jak cierpi i jak bardzo jej pragnie.
- Tak - szepnął, jakby czytał w jej myślach. - Przez tyle lat
to ukrywałem.
- Przez tyle lat? - powtórzyła z niedowierzaniem.
- Od pierwszej chwili, kiedy cię ujrzałem. Bardzo mi się
podobałaś. Byłaś najpiękniejszą dziewczyną, jaką w życiu wi­
działem - mówił, głaszcząc końcami palców wypukłości pod
137
UKOCHANY
jej bluzą. - Byłem jednak żonaty i myślałem, że to tylko chwi­
lowe pożądanie. Nie chciałem prowadzić podwójnego życia,
więc...
- Sądziłeś, że jestem łatwa?
- Nie, tylko doświadczona - wyjaśnił, zawstydzony. - Za­
aranżowałem historię z Johnem, żeby przestać myśleć o tobie.
Nie wiedziałem, że to się tak skończy... Nigdy nie uciekałem
przed problemami, ale przed tobą uciekałem przez całe lata.
I nigdy nie przestałem ciebie pragnąć.
Tira zadrżała. Jeszcze nigdy Simon nie rozmawiał z nią
w ten sposób.
- Zawsze starałem się być silny - mówił dalej. - Odporny
na ciosy, jakie niesie z sobą życie.
Kiwnęła głową. Rozumiała go bardzo dobrze, postępowała
bowiem tak samo.
- Charles od dawna jest moim przyjacielem i wiedział, że
cię kocham. Natomiast on był równie nieszczęśliwie zakochany
w Nessie, więc by ukryć nasze tajemnice, udawaliśmy, że jesteś­
my parą. Najwidoczniej potrafiliśmy wszystkich zmylić.
- Kiedy znaleźliśmy się w łóżku, nie wiedziałem, że jesteś
dziewicą. Wierzysz mi?
Tira skinęła głową.
- Nawet kiedy pierwszy raz krzyknęłaś, nie domyśliłem się,
że to z bólu. Nigdy nie zapomnę tego momentu, kiedy zrozu­
miałem, co ci zrobiłem i jak się myliłem wobec ciebie. Jak się
teraz czujesz? - spytał niepewnie. - Wszystko w porządku?
- Tak.
Objęła go i przytuliła, a potem odsunęła się i ujęła jego dłoń.
- Chodź - powiedziała. - Musimy to wszystko naprawić.
Poprowadziła go do sypialni. Czuła radość i podniecenie,
138
UKOCHANY
139
ale na dnie jej duszy czaił się również strach. Pamiętała roz­
kosz, jaką czuła poprzednim razem, ale nie potrafiła zapomnieć
o bólu.
- Nie bój się- powiedział Simon. - Już zawsze będę uważał
- dodał, jakby czytał w jej myślach.
- Nie będzie bolało?
- Nie, przysięgam.
Pozwoliła mu się rozebrać, trochę jeszcze zawstydzona swoją
nagością. A potem spróbowała zrobić to samo z nim.
- To dla mnie coś nowego - szepnął Simon z dziwnym bły­
skiem w oku. - Przez tyle lat musiałem rozbierać się sam.
- I przez ten czas nie pragnąłeś żadnej kobiety?
- Tylko ciebie.
- Nigdy nie dałeś mi najmniejszego znaku...
- Wiesz, dlaczego tak było. Powinienem długo za to poku­
tować.
- Nie mów tak - szepnęła Tira i dotknęła palcami jego na­
giej piersi, a potem przytuliła policzek. - Tęskniłam za tobą
- dodała.
- Ja też. Bardzo!
Pochylił się i zaczął ją delikatnie całować, a Tira po kolei
zdejmowała z niego pozostałe części ubrania. Dopiero kiedy
sięgnęła do pasków protezy, Simon lekko się obruszył.
- Przecież i tak czasami będziesz musiał ją zdejmować - nie
ustępowała. - Spróbujmy, jak nam wyjdzie bez niej.
- Dobrze - odparł po chwili namysłu.
Pozwolił jej zdjąć sobie protezę, chociaż miał dość niepewną
minę. Wydał jej się nagle bezbronny i delikatny.
Potem Tira opadła na łóżko i czekała.
Było zupełnie inaczej niż za pierwszym razem. Simon
UKOCHANY
przez cały czas był niezwykle delikatny, nawet gdy ostatecz­
nie się połączyli. Bała się tego zbliżenia, oczekiwała bólu,
ale nic podobnego nie nastąpiło - może jedynie było trochę
nieprzyjemnie na samym początku, ale trwało to tylko krótką
chwilę.
Poruszali się powoli, leniwym rytmem, patrząc sobie nawza­
jem w oczy. Nagle Tira westchnęła i zaczęła napierać biodrami,
ponaglona pierwszym spazmem, jaki poczuła w głębi ciała, ale
Simon potrząsnął głową.
- Dlaczego? - spytała zdziwiona.
- Bo nie chcę, żeby to stało się za szybko - odparł zduszo­
nym głosem. - Niech trwa jak najdłużej... Chcę dotykać cię...
pieścić... Pragnę, żebyś mnie czuła.
A ona czuła go każdym skrawkiem ciała, każdą komórką. [ Pobierz całość w formacie PDF ]