[ Pobierz całość w formacie PDF ]

ćwiczenia, często stają się najbardziej skuteczną metodą osiągania stanu relaksacji i w
niektórych przypadkach przynoszą bardzo znaczące rezultaty wyłącznie dzięki unaocznieniu
faktu, że wpatrywanie się pogarsza widzenie, zaś przesuwanie wzroku je poprawia. Pewna
rnoja pacjentka, szesnastoletnia dziewczyna z postępującą krótkowzrocznością, bardzo
szybko się wyleczyła przy pomocy przesuwania wzroku. Przyszła do mojego gabinetu w
bardzo mocno przyciemnionych okularach, na skutek takiej ochrony przed światłem, była na
tyle oślepiona, że jej oczy były prawie zamknięte i miała wielkie trudności z wyszukaniem
drogi podczas poruszania się po pokoju. Jej ostrość wzroku wynosiła 3/200 (widziała ostro
wielkie C z odległości 3 zamiast 200 stóp). Zabroniono jej czytania, grania z nut na pianinie i
musiała porzucić myśl o kontynuowaniu nauki w szkole średniej.
Jej nadwrażliwość na światło została wyleczona w ciągu kilku minut za pomocą
nasłoneczniania przy zamkniętych oczach (zob. opis w rozdz. 24). Następnie posadziłem ją na
wprost tablicy, poleciłem rozluz
nić oczy, a następnie spojrzeć na wielkie C. Na ułamek
sekundy jej wzrok poprawił się i na skutek powtarzanych ćwiczeń, mogła dostrzec, że nawet
najmniejszy wysiłek włożony w proces widzenia każdorazowo powoduje pogorszenie
widzenia. Poprzez naprzemienne patrzenie poza tablicę, a następnie na litery w krótkich
odstępach czasu (poniżej l sek.) wzrok pacjentki uległ tak szybkiej poprawie, że w ciągu pół
godziny osiągnął niemal normalną ostrość widzenia dla patrzenia na odległość.
Póz
niej dałem jej do czytania czcionkę o wielkości 5 pt. Pierwsza próba czytania
natychmiast spowodowała poważny ból. Poleciłem zastosować tę samą procedurę, która była
przeprowadzona wcześniej z użyciem tablicy Snella. W ciągu kilku minut przez alternatywne
patrzenie w bok i na pierwszą literę każdego słowa potrafiła czytać bez wysiłku,
dyskomfortu, czy bólu. Wyszła z mojego gabinetu bez okularów, widząc drogę przed sobą bez
żadnych trudności. Wielu innych pacjentów także skorzystało z dobrodziejstw tej prostej
metody.
ROZDZIAA
13
ZA
UDZENIA WZROKOWE
Osoby z wadą wzroku zawsze podlegają złudzeniom wzrokowym, podobnie jak ludzie
z normalnym wzrokiem. O ile jednak iluzje normalnego wzroku wynikają ze stanu relaksacji,
o tyle złudzenia osoby z wadą wzroku są spowodowane stanem napięcia. Niektóre osoby z
wadami refrakcji mają nieliczne iluzje, inni znacznie więcej, ponieważ napięcie, które
powoduje błąd refrakcji nie jest tym samym rodzajem napięcia, które jest odpowiedzialne za
wrażenia iluzji.
Złudzenia wadliwego wzroku mogą być związane z postrzeganiem koloru, wielkości,
lokalizacji i formy oglądanych obiektów. Mogą zawierać w sobie pojawianie się rzeczy, które
nie istnieją i wiele innych zadziwiających i interesujących przejawów.
Złudzenia koloru
Gdy dana osoba widzi czarne litery i jest przekonana, że są szare, żółte, brązowe,
niebieskie lub zielone, to cierpi z powodu złudzeń (iluzji) dotyczących koloru. To zjawisko
nie stanowi o odróżnianiu kolorów.
Osoba nie odróżniająca kolorów (daltonizm) nie potrafi rozróżnić kilku barw, z reguły
nie rozróżnia niebieskiego i zielonego. Ta niezdolność jest stała i niezmienna.
Osoba cierpiąca na złudzenie koloru nie widzi fałszywie kolorów w sposób stały i
niezmienny. Podczas patrzenia na tablicę, czarne litery mogą wydawać się jej początkowo
szare, ale innym razem mogą przybrać odcienie żółci, niebieskiego lub brązu. Niektórzy
zawsze widzą czarne litery jako czerwone; dla innych wydają się one być czerwonymi tylko
okazjonalnie. Chociaż wszystkie litery są tego samego koloru, niektórzy mogą widzieć duże
litery jako czarne, zaś małe jako żółte lub niebieskie.
Przeważnie, bez względu na to jakim wydaje się dany kolor duże litery są widziane
jako ciemniejsze.
Często różne kolory pojawiają się w tej samej literze, jej część jest widziana jako
czarna, a reszta może być szara lub w jeszcze innym kolorze. Plamki czerni lub też innego
koloru mogą pojawiać się na białym tle, jak również plamki bieli lub innej barwy mogą
zaistnieć na czerni.
Złudzenia rozmiarów
Duże litery mogą wydawać się małe, a małe dużymi. Jedna litera może mieć normalne
wymiary, podczas gdy inna o tej samej wielkości i z tej samej odległości może wydawać się
większa lub mniejsza niż normalnie. Litera może mieć normalne wymiary z bliska i z daleka,
ale w środku tej odległości może mieć tylko połowę tych wymiarów. Jeżeli dana osoba potrafi
ocenić rozmiar litery w każdej odległości, aż do dwudziestu stóp, jej wzrok jest w normie.
Jeśli rozmiary zmieniają się wraz ze zmianami odległości, to cierpi na złudzenie rozmiarów.
Na duże odległości ocena rozmiarów jest zawsze niedoskonała, ponieważ wzrok nie jest
perfekcyjny przy takich odległościach, nawet jeśli jest w normie przy zwykłych
odległościach. Gwiazdy wydają się być kropkami, ponieważ wzrok nie ma możliwości
widzieć dobrze obiektów z takich odległości. Z
wieca widziana z odległości pół mili wydaje
się być mniejsza niż z bliska, ale widziana przez teleskop dający precyzyjny obraz z tej
odległości, będzie miała te same rozmiary co z bliska. Wraz z poprawą widzenia wzrasta
zdolność do prawidłowego oceniania rozmiarów.
Skorygowanie wady refrakcji wyłącznie za pomocą okularów, pozwala na podobne
ocenianie rozmiarów jak czyni to normalne oko, jednakże ta zdolność może się znacznie
różnić wśród osób mających ten sam błąd refrakcji. Osoba o dziesięciu dioptriach
krótkowzroczności, nosząca okulary korekcyjne może (rzadko) być zdolna do prawidłowego
oceniania wymiarów. Kolejna osoba o tym samym stopniu krótkowzroczności i takich samych
okularach może widzieć rzeczy o połowę, albo dwie trzecie mniejsze niż w rzeczywistości.
Jak z tego wynika błąd refrakcji ma niewiele wspólnego z nieprawidłową percepcją
rozmiarów.
Złudzenia formy [ Pobierz całość w formacie PDF ]